Å lese ein krim ein har lese før.
Sidan eg har lese ut den einaste boka eg tok med meg til Berlin (Veke 53 av Agnes Ravatn. Anbefalast, gjekk ned i eitt glefs), har eg benytta meg av hotellets (noko begrensa) bibliotek. Der fann eg Mord på Orientekspressen av Agatha Christie. Den har eg lese to gongar før. Dermed er dette dobbelt meiningslaust, så det syng og skrallar. Eg veit kven som dauer, eg veit kven som gjorde det. Eg kjem ikkje til å rekke å lese heile boka før vi reiser hjem, så eg går glipp av heile den tilfredsstillande tala til Hercule Poirot når han forklarer samanhengen til slutt.
Oi, så "spennande". Bra eg har Glühwein.
Kanskje eg berre skal hoppe rett til slutten. Den einaste vitsen med å lese bøker om Poirot er jo tala hans til slutt. Alt før er berre babbel.
Hjelp! Poirot gløymde å be om si sedvanlige flaske mineralvatn før han gjekk til sengs. Kva no??
meiningslaust 
Leste Veke 53 på sykehuset etter at tvillingene kom til. Sær kombo, men veldig bra bok:)